پارکت – چوب، از گذشته تا حال

پارکت – چوب، از گذشته تا حال - رشد روزافزون جمعیت و نیاز بیش تر به مصنوعات چوبی موجب پیشرفت در صنعت چوب گردیده و تولید محصولات در بازار رقابتی از نظر کیفی و کمی رو به گسترش نهاده است. هم چنین، کاهش منابع جنگلی زمینهٔ گسترش صنایع کمپوزیت و روکش مصنوعی را فراهم ساخته و تنوع مواد و مصنوعات محصولات جدید را با قابلیت های بسیار عرضه کرده است. صنعت چوب در تاریخ فرهنگ و تمدن ایران زمین جایگاه و پیشینه ای درخشان دارد.

به طوری که در طول تاریخ پیوسته با پیشرفت علوم توسعه یافته و دانش روز را به خدمت گرفته است. هنر به هکارگیری چوب در ایران باستان بسیار قدیمی و پر رونق بوده است. مدارک تاریخ موجود، وجود لوحه هایی در خزانهٔ داریوش را نشان م یدهد که به هنرمندان صنایع چوبی دستمزد پرداخت می شده است. وجود درهای عظیم در تخت جمشید نشان دهندهٔ قدرت فنی ساخت و استحکام ایرانیان در آثار چوبی آن زمان است. از مه مترین آثار آن دوره می توان به سقف، در و پنجره های تخت جمشید )هخامنشی(، تیرچوبی مربوط به هزارهٔ سوم پیش از میلاد و قطعه ای از یک مقبرهٔ مربوط به آن دوره اشاره کرد. باستا نشناسان معتقدند که تزیینات چوبی از زمان ساسانیان در ایران وجود داشته است. پس از اسلام، کوشش هنرمندان، از جمله منب تکاران، به تزیین و زیباسازی درها، سقف ها، صندو قها و کابینت های اماکن مذهبی و مقدس معطوف گردید. مه مترین این آثار، درِ منبت سامرا )قرن سوم هجری(، درِ مقبرهٔ سلطان غزنوی )قرن پنجم هجری(، درِ مسجد جامع شیراز )قرن دوم( و ستو نهای مسجد جامع شهر خیوه )سمرقند قرن سوم( است. در دوره های سلجوقی، ایلخانی و تیموری آثار به جا مانده ای نظیر منبر مسجد جامع نایین )قرن هشتم(، منبر موزهٔ ایران باستان )قرن هشتم(، صندوق مقبره )موزهٔ ایران باستان  قرن هشتم(، در مسجد جامع یزد )قرن هفتم(، منبر مسجد جامع اصفهان )قرن هشتم( و بسیاری از بناهای تاریخی با تمدن ایرانی اسلامی را در سراسر میهن عزیزمان شاهد هستیم.